M(9)
M was een rustige, vrolijke, gevoelige jongen die prima kon aangeven wat hij nodig had.
Graag 3 dagen per week naar de kleuterklas en een rekenboek of potje schaak.
School kon hier niet in mee gaan. M raakte compleet overprikkeld en weigerde nog te gaan.
Gewoon even flink doorzetten volgens school en hulpverlening.
Een vreselijke periode met dwingen naar school volgde. Leerplicht greep in. Hij mocht thuis blijven.
M was inmiddels tot de grond toe afgebroken.
Hij wilde alleen nog maar dood.
Uit onderzoek bleek later dat M uitzonderlijk begaafd is (IQ > 145) en de daarbij vaak voorkomende (prikkel-)gevoeligheden en angsten heeft.
Het was dus niet een kwestie van niet willen;
het was een kwestie van niet kúnnen.
Niet passen in het onderwijssysteem.
Hij is zwaar beschadigd geraakt en is daar niet meer van hersteld. Hij zit nu 2,5 jaar thuis.
Hij heeft recht op passend onderwijs.
Op perspectief.
En laat M alsjeblieft het laatste kind zijn dat zo beschadigd raakt.