Lieve W, om gedoe te voorkomen versnellen we na de 145+ uitslag (en jij die je volledig aanpaste in de klas) naar een hb school. Want daar weten ze hoe ze onderwijs kunnen buigen naar wat jij aan kan en nodig hebt. Wat hebben wij ons daarin vergist zeg.
Sorry tegen je zeggen is niet genoeg. Je bent je onschuldigheid kwijt geraakt, je leergierigheid is je afgepakt, je hele mogen zijn is weg. Praten op school helpt niets want zij weten het beter en het ligt altijd aan ons.
Sorry tegen je zeggen is niet genoeg. Je raakt de weg volledig kwijt. Je wil niet meer naar school, je moet….dus ook het vertrouwen in de volwassenen die naast je lopen raak je kwijt. School ziet niet wat wij zien en wij als ouders staan met ons rug tegen de muur.
Sorry zeggen is niet genoeg. Jij wil dood, echt dood en je weet ook al hoe wij je mogen herdenken. Je bent bijna 6 en wil dood. Door school, door dwang, door gebrek aan vertrouwen. Door de leerkracht die jou niet ziet. En dat is het enige wat je wil, gezien en gehoord worden. En dood.
Sorry zeggen is niet genoeg. Je bent steeds vaker flink ziek, krijgt lichamelijk veel problemen. School gooit alles op ons als ouders. Als wij besluiten nu is genoeg, we melden je ziek. Jij stort in, bent dolgelukkig dat we eindelijk luisteren naar jou want jij kunt niet meer. Weken kun je alleen maar huilen.
Sorry zeggen is niet genoeg. School is ineens bezorgt om jouw gezondheid. Waarom zou je denken want al die maanden die hierin aan vooraf gaan deden ze niets. Ze maken zich zorgen om dat je niet naar school gaat. Nergens anders om.
Sorry zeggen is niet genoeg. Je bent kwijt en door alle dwang en drang waar wij als ouders mee te maken krijgen kunnen we niet bij je weg houden. Jij moet naar school en wij als ouders mishandelen je door dat tegen te houden.
Lieve W, sorry zeggen is niet genoeg en toch wil ik sorry zeggen dat ik niet eerder luisterde naar jou. Want jij bent goed zoals je bent. Thuis hoor je dat elke dag dus dat vertrouwen was snel terug. We zitten in een enorm gevecht om jou te laten zien dat jij goed bent zoals je bent. We vechten voor een juiste plek al lijkt die er gewoon niet te zijn. We vechten tegen alles wat de school zegt over ons. We vechten tegen wat zogenaamde deskundigen denken te weten.
Sorry zeggen is niet genoeg. Het systeem, de leerkracht, de school hebben je alles afgenomen wat je bezat. 8 jaar en leeg ben je. Op. Je vertrouwd niemand, droomt nog veel van hoe alles op school ging, voelt jezelf minderwaardig, depressief en hebt suïcidale gedachten. En je voelt je veilig in onze armen.
Lieve W, sorry zeggen is niet genoeg. Weet dat wij van je houden om wie je bent. En we blijven vechten voor jou want dat ben je waard. Je bent lief, beleefd creatief, zorgend en nog veel meer. We hopen dat je dit zelf ook weer mag zien.
Kusjes en knuffels pap en mam.
