Drie weken te vroeg kwam hij op een mooie zomerse dag in 2016 na een zware zwangerschap te wereld, razend snel want ik was met spoed ingeleid.
Het was vanaf dag 1 mijn schaduw, ik kon nog geen stap zetten of hij huilde al, altijd moest mama in de buurt zijn. Verschillende oorzaken werden genoemd, een traumatische bevalling, moeilijke zwangerschap noem maar op.
Wij als ouders wisten echter al heel snel, net als zijn zus is L. autistisch.
Al snel schakelden we vroeghulp in, niet alleen vanwege het feit dat hij nooit (nee zelfs niet in de nacht) langer als 2 uur achter elkaar sliep, maar ook omdat ik na de ervaringen met schooltrauma bij zijn zus ervoor wilde zorgen dat hij met zijn vierde wel direct op de goede plek zou komen.
Nog meer als bij zijn hoogbegaafde zus viel ons ook al snel op dat we te maken hadden met een uitzonderlijk pienter jongetje. Hij liep met negen maanden, sloeg kruipen maar gewoon over en was vanaf heel jong altijd bezig met uitdagingen zoeken. Zolang mama maar in de buurt was, dat veranderde nooit. Met 4 maanden zochten we voor het eerst hulp, dit omdat ik, zoals ik al eerder noemde er nu op tijd bij wilde zijn om hem een goed plekje te geven. Via lang wachten op integrale vroeghulp kwamen we na een immense wachtlijst net voor zijn vierde levensjaar bij GGZ, waar de diagnoses Autisme, verlatingsangststoornis en hechtingsproblematiek voor zijn kiezen kreeg.
Ook kwamen er aantekeningen van adhd en hoogbegaafdheid in zijn dossier, omdat beide duidelijk wel te zien waren maar hij nog te jong was voor de testen.
Tijdens ons verblijf op de wachtlijsten hebben we wel geprobeerd hem naar een peuterspeelzaal te brengen, om toch iets te proberen, dat was echter na een halve maand al duidelijk dat dat hem niet ging worden. Zijn gedrag werd onhoudbaar en speelzaal belde elke keer al na een half uurtje of we hem alsjeblieft weer op wilden komen halen. In overleg besloten we met 3 jaar en 8 mnd om hem te plaatsen bij een schoolvoorbereidende groep bij het kinderdienstcentrum. Dit ging echter niet, zijn verlatingsangst is te groot en het lukt simpelweg niet hem daar achter te laten. Helaas was de mogelijkheid door corona er ook niet voor mij om bij hem te blijven daar, waardoor de groep al snel aangaf niets voor hem te kunnen betekenen.
Inmiddels is hij 4 jaar en 6 maanden en heeft nog nooit een school van binnen gezien. Geen enkele school wil of kan hem plaatsen, door zijn angst is dat overigens ook niet mogelijk, tenzij we een school bereid vinden het heeeeeel langzaam op te bouwen en toe te staan dat ik met hem mee mag. Nou, die zijn er dus niet. Binnenkort gaat het verzoek tot vrijstelling van de leerplicht op basis van artikel 5a (psychisch gezien is hij niet in staat nu onderwijs te volgen) en/of artikel 5b (wij zijn er niet van overtuigd dat er momenteel een school is die passend onderwijs voor hem kunnen bieden) op de bus. Het zal niet makkelijk zijn ooit een plekje voor hem te vinden, waar dan ook.
Door zijn hoogbegaafdheid is hij qua niveau met rekenen al bezig aan groep zes, leest hij al redelijk en kan alles in twee talen benoemen. Qua sociaal emotionele leeftijd loopt hij echter wel wat achter op zijn leeftijd en is hij dus nog vrij jong. Een schoolse situatie lijkt niet te passen en dus gaan we voorlopig nog even door met zelf onderwijzen, squla spelen en vooral heel veel uitdagingen verzinnen.
In de hoop dat er voor hem, en zoveel andere kinderen met meervoudige problematiek ooit wel een plekje zal komen.
