Mijn zoon L. is inmiddels 20 zijn leven startte moeilijk met een gestreste moeder door dat vader zo hard als hij kon wegliep voor zijn verantwoordelijkheid op zoek naar een vrouw zonder kind. Op 3-jarige leeftijd ging hij het speciaal onderwijs, Nederlandse zorgsysteem in. Al snel werd de diagnose McDD genoemd het ingewikkelde, complexe broertje van autisme. Er zijn hulpverleners geweest, behandelingen en er waren betere periodes. Maar eigenlijk hielp hun autisme aanpak amper.
Op 13-jarige leeftijd had hij een oprecht goede docent.
Na een weekend bij zijn vader brak hij, zijn vader dwong hem, eiste een soldaat en dan nog bleef hij L vernederen. Er is sprake geweest van lichamelijk geweld maar het kleineren en de druk braken mijn zoon. BJZ (Bureau Jeugdzorg) werd kortstondig ingezet, verder moesten we het zelf maar uitzoeken. Met 15 jaar begon de stress, de hoge verwachting binnen het onderwijs op te lopen iets wat hij niet aan kon met zijn bleek achteraf zwaar getraumatiseerde brein.
Einde schoolcarrière, leerplicht ontheffing werd aangevraagd.
Maar waar blijft het leerrecht?
Het heeft nogal een tijdje geduurd voordat de impact van dit trauma, PTSS algehele angststoornis werd erkent. De focus van zorg bleef zonder al te veel succes zich richten op autisme. Poging tot EMDR-therapie gericht op PTSS mislukt tot 2019 simpel weg omdat hij niet stabiel genoeg daarvoor werd. Gedurende 2 jaar heeft trauma therapeut met hem gewerkt dat zorgde ervoor dat de hele rauwe pijn, grote gebrek aan vertrouwen naar mensen toe en extreme waakzaamheid rustiger werden.
Hij woont nog steeds thuis ondanks dat niemand om ons heen had verwacht dat L. in de thuissituatie op kon groeien. Voor mij is het steeds duidelijk geweest dat een kind dat zo heftig in paniek is niet in staat is om redelijk gezond op te groeien in instelling met allemaal ingewikkelde kinderen en steeds wisselende begeleider. Het is zwaar geweest zeker met weinig goede hulp, geen deeltijdonderwijs, thuisonderwijs om tocht te kunnen ontwikkelen. L. staat niet met 1-0 achter maar met wel 13-0.
Wat betekent thuiszitten? Alle aangeleerde vaardigheden verzwakken, isolement, zelfrespect de vraag waarom zou ik willen leven kwam serieus regelmatig langs.
Mijn hele gezin ging naar de kloten. Sociaal isolement, gebrek aan tijd en geld.
De rust die nu is gekomen, het zou zo mooi zijn om de eerste stappen naar buiten te kunnen zetten. Dat mijn zoon terug kan in het onderwijs, kan werken aan zijn toekomst, ontwikkelen naar wat hij wel kan worden.
