S. ontwikkelde in alles snel. Snel lopen, praten, fietsen. Een kind met pit noemde andere hem ook wel.
Op de peuterspeelzaal zagen ze een heel slim manneke die met 3 jaar toe was aan de kleuterschool.
School van inschrijving begon er niet aan. Maar beloofde hem met 4 jaar op zijn 1e dag met treinen te kunnen spelen.
Na een jaar was de grote dag dat hij naar school mocht. Woest kwam hij uit school; hij mocht niet met de treinen spelen. Ook leerde de juf alle kleuren verkeerd en moest hij maar zijn mond houden.
Na een week werd duidelijk dat hij al een enorme voorsprong had, maar school wist niet zo goed wat te doen. S scheelt 3 jaar met zus N. waarvan wij vanaf 2 jaar HB vermoedde, maar op de basisschool keihard zijn uitgelachen.
S. was kritisch naar de juf; herinnerde haar aan afspraken, etc. Juf werd kritischer naar S. Hij kleurde niet netjes genoeg binnen de lijntjes en hij was wat onhandig met knutselen. Als de juf commentaar had; deed hij gewoon niets meer. Hij was standvastig.
Groep 3 bij aanvang kon hij al lezen; dus groep 4 werkjes. Eind groep 3 waren groep 4 werkjes ook niet meer genoeg.
Groep 4; de verveling startte…. een IQ test was niet nodig; ze konden zo zien dat hij slim was.
Pluswerk moest de intern begeleider nog steeds in orde maken, de tijd ontbrak.
Schoolwissel naar een school met kennis van hoogbegaafdheid. Helaas was dat 1 juf; daar zat onze dochter bij. Groep 5 drama…. hij bleek d.m.v. door te toetsen al eind groep 8 te beheersen.
Vervelend gedrag kwam opzetten.
Plusklas met juf met kennis van hoogbegaafdheid ging prima.
Hij moest naar Leonardo onderwijs.
Leonardo wilde geen kind met gedragsproblemen en diagnose. Had hij ook niet.
Volgens de neuropsycholoog, psycholoog en ECHA specialist moest hij minimaal naar gr7…
Hij werd geplaatst in gr5…. (in mei overstap) want iedereen was daar hoogbegaafd en ze werden gewoon op leeftijd ingedeeld en niet op kennis.
Gr6; daar ging het mis. Hij deed niets meer, botste met de juf; kreeg overal de schuld van. Een heel naar incident geweest, S is als melaats behandeld en echt geëscaleerd en bedreigd door andere ouders…. bleek na 6 maanden dat de beschuldiging was verzonnen door een meisje. School heeft hier nooit een excuus voor gemaakt richting S. En zijn vertrouwen in volwassenen verloor hij. En hij viel uit met somatische klachten.
Een thuiszitter. Moeder kon niet meer alle dagen werken; inkomen verlies; vader vele vrije uren opnemen voor alle overleggen. Wat wij liever aan vakantie hadden besteed….
Toen heeft hij vervroegd de IEP gemaakt en bleek met net 9 jaar op HAVO advies te zitten. Hij zou vervroegd naar VO moeten. Geen enkele school nam hem aan in de omgeving. 8 schoolafwijzingen; het meest trieste dat de afwijzingen per post werd verstuurd, gericht aan S…. (helaas enkele niet kunnen onderscheppen) Dit deed zijn zelfvertrouwen niet goed. S. Vond het leven stom. 9 jaar… van een vrolijke peuter naar een depressief kind, jong kind.
Er moest een nieuw onderzoek komen; er was een patstelling ontstaan over gedrag.
S opnieuw getest; harmonisch profiel 145+ geen andere diagnoses. Maar toch geen plek i.v.m. gedrag. Diagnostisch onderzoek moest van samenwerkingsverband, uiteraard op kosten van ouders wederom. Hieruit bleek dat S naar 2 VWO, maar liever nog 3 VWO moest.
Door de onderwijsconsulent en het samenwerkingsverband werd besloten dat S naar voortgezet onderwijs in de buurt moest gaan. Hij moest starten in de toetsweek als 0-meting….maar in de brugklas… school vond zijn resultaten teleurstellend; zonder leren… latijn en frans waren onvoldoende (immers waren dit nieuwe vakken voor hem). En de rest super knap voor niet geleerd te hebben.
Hij zat 4 weken op school en werd geschorst.
S. Moest wederom getest worden; maar ditmaal bij GZ-psycholoog en bij een aangewezen zorgaanbieder. Vrije keus hadden wij niet meer. Wederom onderzoek; uitkomst uitzonderlijk hoogbegaafd zonder diagnose; met veel vervelende schoolervaringen en wellicht schooltrauma.
Toen wilde school een sociaal-emotioneel onderzoek. Wederom kregen wij ouders daar de rekening van. Want school vond dat hij dan sociaal-emotioneel achter moest lopen als verklaring voor vervelend gedrag. Uit het onderzoek bleek dat hij op 15-16 jarige leeftijd functioneerde. Onterecht 10 maanden thuisgezeten, bleek later bij de geschillen commissie. (Weer inkomensderving en veel onkosten) Wij kregen gelijk. Als represailles kregen wij na afloop van de hoorzitting direct Veilig Thuismeldingen. In totaal 4 stuks. Ook onterecht bleek later. Maar ouders kregen wederom de rekening. Advocaatkosten, weer onderzoek; bij navraag wat zijn vervelende gedrag was door de voorzitter vd hoorzitting bleek dat S. Vliegtuigjes had gevouwen en 1 docente had geïmiteerd.
Gemeente wees de PGB (persoonsgebonden budget) aanvraag wederom af. Ook daar moest weer extra onderzocht en getest worden of onze aanvraag wel juist was, etc.
Wij lagen onder het vergrootglas.
Nieuwe school lukte op het laatst toch niet, want oude school had heel negatief over ons gezin gedaan, waardoor nieuwe school toch afwees. Wij kregen label probleemgezin.
Ook omdat wij niet in de regio woonden.
Ouders hebben een gok genomen door een ander huis in een andere gemeente te kopen (hadden wij nooit gedaan als de kinderen naar school konden) gelukkig pakte dit goed uit en bleek S. schooltrauma opgelopen te hebben Met de juiste begeleiding gaat hij nu weer volledig naar school. Na in totaal 3,5 jaar af en aan thuiszitter te zijn geweest, nu een school die maatwerk kan bieden (maar nu in Coronatijd is dat lastig).
Dit rekenen wij de school aan en indirect de gemeente en de staat.
Nergens kunnen wij terecht. Elke klachtencommissie houdt elkaars hand boven het hoofd.
De wethouder zorg in onze gemeente is de zoon van de schooldirecteur; te zot…
Onze onkosten waren in 2020 bijna €24.000,-
En dan hebben wij het niet over 2019 en eerder. Maar reken op een mooie vakantiewoning in het buitenland….