De onderwijs/zorgaffaire
Geachte Wethouder,
Ik ben N, 11 jaar, slim, enthousiast, autistisch en sensorisch sensitief. En ik zit voor de 5x thuis, een thuiszitter heet dat. Ik pas niet in het systeem van passend onderwijs en zorg. En als ik al ergens pas dan is de wachtlijst zo lang dat ik dan toch weer thuis kom te zitten.
Ik ben begonnen met vier jaar op het regulier onderwijs, daarna heb ik het geprobeerd op het cluster 4. Toen moest ik heel lang wachten op een opnameplek bij het Curium LUMC. Op al die plekken kon ik mijn hoofd niet boven water houden en had ik moeite om aan alle verwachtingen te voldoen. In 2018 zat ik totaal overspannen en getraumatiseerd thuis en wisten mijn ouders niet meer wat te doen. Terwijl ik eigenlijk heel graag gewoon normaal wil zijn en naar school wil gaan. Mijn ouders hebben toen een zorgboerderij voor mij gevonden. Daar ben ik de afgelopen drie jaar naar “school” geweest. Dat vond ik heel fijn. Ik heb daar ook mijn onderwijsachterstand ingelopen. Ze hebben mij ook goed geholpen met het leren omgaan met andere kinderen. Alleen heeft de zorgboerderij nu ineens tegen mijn ouders gezegd dat het niet meer passend is.
Mijn ouders zijn daar echt heel erg van geschrokken en hebben het CCE (Centrum voor Consultatie en Expertise) ingeschakeld. Zij zijn niet de enige die mij helpen. Ik heb ook nog een kinderpsychiater en een praktijkondersteuner van het Curium LUMC, iemand van SPPOH en een jeugdarts. Soms heb ik ook nog een gezinscoach. Helaas is er, nu ik acuut thuiszit, geen gezinscoach beschikbaar. Er is een wachtlijst ook voor de urgente gevallen en niemand kan mij vertellen wanneer ik aan de beurt ben. Al die andere mensen proberen wel te helpen maar ze kunnen eigenlijk niet veel doen aan mijn situatie. De gemeente bepaalt en betaalt namelijk de plek waar ik naar toe ga.
Ik zit dus thuis en met de dag gaat het slechter met mij. Ik eet slecht, wil mij niet aankleden en naar buiten zie ik eigenlijk ook niet echt meer zitten. Ik begrijp niet goed waarom ik niet meer naar mijn vrienden en dieren op de zorgboerderij kan. Mama en papa zeggen wel dat ze hun best doen om het op te lossen maar verder kunnen zij mij niets vertellen. Ik zie het leven eigenlijk niet meer zitten om sommigen momenten. Als ik niet meer naar de zorgboerderij kan, dan zou ik graag naar een andere passende plek gaan.
Mama hoorde u zeggen tijdens een uitzending van de Hofbar dat ouders zelf verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun kind, geloof mij dat doen ze heel goed. En ik heb gehoord dat u staat voor een breed toegankelijk Den Haag waar ook ruimte is voor de kwetsbare Haagse burger om te ontwikkelen en mee te doen. Wie neemt nu de verantwoordelijkheid binnen de gemeente voor de jeugdzorg, voor passend onderwijs, überhaupt de zorgverantwoordelijkheid?
Ik heb dus een hulpvraag: wanneer is er iemand beschikbaar die mij kan helpen? Is er iemand die kan zorgen dat ik gauw een andere plek kan vinden? Is er iemand die die zorgplicht heeft? Ik denk anders dat het slecht met mij gaat aflopen en dat mama weer haar baan gaat verliezen.